Zero do potęgi zerowej
Zero do potęgi zerowej nie jest jednoznaczny i jest jednym z siedmiu symboli nieoznaczonych, ponieważ przyjmuje dwie wartości 0 lub 1.
W większości przypadków, które nie wykorzystują ciągłości (na przykład, ograniczając się wyłącznie do wykładników całkowitych) interpretowanie jako upraszcza wzory i eliminuje konieczność rozważania przypadków szczególnych w twierdzeniach (por. przypadki niżej, które wykorzystują ciągłość). Na przykład:
- postrzeganie jako iloczynu pustego zer sugeruje wartość równą ;
- interpretacją kombinatoryczną jest liczba pustych krotek elementów zbioru pustego: istnieje dokładnie jedna pusta krotka;
- równoważnie interpretacją teoriomnogościową jest liczba funkcji ze zbioru pustego w zbiór pusty: istnieje dokładnie jedna taka funkcja – funkcja pusta[7];
- znacząco upraszcza teorię wielomianów i szeregów potęgowych dzięki temu, iż wyraz wolny może być zapisany jako dla dowolnego , np.
- wzór na współczynniki iloczynu wielomianów straciłby na prostocie, gdyby wyrazy wolne musiałyby być traktowane oddzielnie;
- dla dzielników zera (elementów pierścieni spełniających , ale ) z własności potęgowania otrzymuje się ;
- tożsamości postaci i nie są poprawne dla , jeśli .
- twierdzenie o dwumianie nie jest poprawne dla , jeżeli [8];
- w rachunku różniczkowym wzór na różniczkę jednomianu nie jest poprawny dla w punkcie , gdy .
- jeżeli i są funkcjami o wartościach rzeczywistych zbiegającymi do (gdy zbiega do liczby rzeczywistej bądź ), gdzie , to funkcja nie musi zbiegać do . Rzeczywiście, w zależności od i granica może być dowolną nieujemną liczbą rzeczywistą bądź albo może być nieokreślona. Granice zawierające operacje algebraiczne mogą być często wyznaczone przez zamianę podwyrażeń ich granicami; jeśli wyrażenie wynikowe nie określa oryginalnej granicy, to wyrażenie nazywa się nieoznaczonym (ma postać nieoznaczoną)[9]
- Przykładowo funkcje niżej są postaci , gdzie dla (zob. granica jednostronna), ale ich granice nie są równe:
- .
- Tak więc jest wyrażeniem nieoznaczonym. Takie zachowanie pokazuje, że funkcja dwóch zmiennych choć jest ciągłą na zbiorze , nie może być rozszerzona do funkcji ciągłej na dowolnym zbiorze zawierającym , nie ważne jak zdefiniuje się [10].
- Funkcja jest określona dla niezerowych liczb zespolonych przez wybranie gałęzi i przyjęcie , ponieważ nie ma gałęzi zdefiniowanej w , tylko w otoczeniu zera[11]. Nie istnieje funkcja holomorficzna określona w otoczeniu zera, która byłaby zgodna z dla wszystkich dodatnich liczb rzeczywistych .
Fajne
OdpowiedzUsuńbardzo dobry artykuł, pozdrawiam
OdpowiedzUsuń